KLASİK DÖNEMLERİN BİR TARİHİ

Bu dönemde, Dosaku (1645-1702), oyuncu olarak büyük başarı sağladıktan sonra, usta olarak oldukça mutsuzluk yaşadı.

Dosuka, 40 Honinbo, Go'nun azizidir.

Denilebilir ki, o dönemde, büyük oyuncuların çoğunun din adamı olması, aziz olarak tanınmalarında etken olmuştur.

Büyük hanedanlık evlerinin –spritüel miras ile oluşan- sayısı dörttür. 1610 yılına doğru Shogun'un desteğiyle oluşmuşlardır. Bu dört rakip: Honinbo, Inoue, Yasui, Hodokoro arasında, Go-Ban'da şiddetli karşılaşmalara ve onun dışında çeşitli manevra ve karmaşık çekişmelere yol açan , yüksek bir hükümet görevi olan Godokoro unvanı oluşturulmuştu.

Dosaku, üstünlüğü tartışılmaz, yenilmez Godokoro olarak evinin bayraklarını yukarılara taşıyacak bir halef aradı. Fakat seçtiği öğrencilerinin hepsi ondan önce öldü.

Bunlardan biri olan Doteki, 21 de öldü. Gene çok iyi bir Go oyuncusu olan Dosaku'nun kardeşi Dosetsu (1646-1719) da.

Fakat Dosaku Doteki'yi ona tercih etti, ve kardeşine telafi amacıyla, onun da Inseki unvanıyla kabul ettiği Inoue evinin yönetimini verdi.

Oteki ve Dosaku'nun diğer hassas müridlerinin ölümünden sonra, onu izlemek diğerlerine üstün gelen genç Dochi'ye (1690-1727) kaldı: Dosaku gücünün azaldığını hissettiğinde bu genç dahi henüz 12 yaşındaydı. 

Tam bu sırada Velasquez'in tablolarından daha soylu dramatik bir sahne teşekkül etti. Dosaku kardeşini çağırarak, ondan son bir dilek olarak, Inoue evinin yöneticiliğini geçici olarak bırakmasını ve kendini sadece Doshi'nin eğitimine vakfetmesini istedi ve ayrıca – Godokoro görevini süresiz olarak kendine maletmemesi, Dochi olgun hale gelince ona devretmesi hususunda diğerlerinin gözü önünde yemin verdirdi.

Fakat söz tutulmadı.

Dosetsu, genç harikanın eğitimini 5 yıl boyunca üstlendi, sonra öngörüldüğü gibi Inoue Inseki oldu; bir yıl sonra da- harikulade yüksek kalitedeki oyunculara verilen Meijin unvanıyla taltif edildi.

Dosetsu Inoue Meijin Inseki, Okinawa'dan gelen bir yabancı oyuncular kafilesini fırsat bilerek, diplomatik nedenlerle, onları bir yetkenin karşılaması gerektiği üzerinde durdu ve bu iş için Dochi'nin çok genç olduğunu ileri sürdü, yemine rağmen, bu yetke ancak kendisi olabilirdi. Dochi vekaleten verildiğini zannetiği için kabul etti. Fakat Dosetsu, Godokoro unvanını 1717 de ölene kadar taşıdı. 

Doschi ve Dosetsu arasındaki anlaşmaların gizemi.

Geleneksel olarak, yılda bir, evlerin temsilcileri Shogun'un şatosunda ve huzurunda bir kaç parti yaparlardı. Bu partiler uzun sürer ve bütün shogunlar fanatik Go oyuncusu değildi. Oldukça hızlı şatonun dışında da partiler yapılmaya ve yüksek otoritelerin nezdinde tetrarlanmaya başladı.

Bir düşüş takip etti. Şatonun dışındaki partiler önceden düzenlenmiş ve içindekiler çifte olarak taklit edilmeye başlandı.
Dosetsu'nun ölümünden sonra Dochi'nin karşılaştığı durum budur. Diğer oyuncular onun Godokoro olmasını istememişlerdir.   Dochi onları gerçeğine oynamaları için tehdit edince ve birkaç terbiye edici deneme sonucu evlerin yaşadığı panik hemen anlaşmazlığa son verdi ve Dochi 31 yaşında hem Meijin, hem Godokoro oldu. Ağzından bu noktada küçük bir cümle çıktı: "evet, fakat on yıl geç oldu".

Bu öykü çok değişik yorumlara neden oldu. Honinbo evi,  ölümünden sonra Dosetsu'yu çok eleştirdirdi. Daha sonra Dosaku'nun talebinin de biraz abartılı olduğu sonucuna varıldı.

Dosetsu ve Dochi bu vekalet ilişkisini neden kabul ettiler? Nazik hipotezlerden biri Dochi’nin Dosaku’nun gayrimeşru çocuğu olduğudur. Bu yüzden Dosaku Dochi’nin kendi halefi olmasını istemiştir.

Doshi’nin kendi açısından ustası ve belki de amcası olan Dosetsu’ya karşı bir borcu vardı; bir oyuncu olarak Dosetsu’nun yeteneklerini ve ona karşı bir haksızlığa yolaçtığını biliyordu. Vekalet biraz uzun sürmüş ve Dosetsu’nun atanmasından onbir yıl sonra geldiği ve kendisinin on yıl gecikmeden bahsettiği göz önüne alındığında bir yıl içinde omuzlarını yeterince geniş hissettiği ve içten içe kendini yediği kabul edilebilir.